جالبه! توی پارک، یه عده تنهان، یه عده زوج، یه عده هم دسته جمعی...

تفاوت توی نگاهاشون رو تا الان حس کردی؟!

اونایی که تنهان و نه رهگذر، همه با یک حسرت به بقیه نگاه میکنن، حتی به افرادیکه خانوادگی دور هم جمع شدن، حسادت می کنن... و وقتی که از کنارشون رد میشن، حتی تا چند قدم اونورتر هم برمیگردن و با همون نگاه، خیره می مونن...


*پی نوشت: امروز برگشتم به شهری که توش احساس آرامش می کنم؛

اما بجای اینکه لحظاتی کنار اون کسی باشم که بهم آرامش میده، از پارک سر درآوردم!

تمام این نگاه ها رو میشناسم، چون خودم هم از دید اینها و با همون حسرت، به بقیه نگاه میکنم! دلیلش شاید هنوز تنها بودنمه!!!

              تنها بودنم!!!

-------------------------------------------

*پیام/ ش ش*

هفتم تیرماه یکهزار و سیصد و نود و دو